خداوند حکیم در کتاب محکم خود می فرماید: وَ لَمَا فَصَلَتِ العِیرُ قَالَ اَبوُهُم اِنیِ لَاَجِدُ رِیحَ یوُسُفَ لَو لا اَن تُفَنِدُونَ (1)هنگامی که حضرت یوسف (علیه السلام) پس از گذراندن آزمونهای گوناگون به زمامداری مصر رسید و بر اثر برنامه ریزی و تدبیر صحیح وی مردم آن سامان از قحطی و کمبود مواد غذایی و مشکلات گوناگون نجات یافتند برادران آن حضرت نیز همچون دیگران از کنعان به مصر آمدند،حضرت یوسف علیه السلام پس از معرفی خود به برادرانش عرضه داشت که پیراهن مرا به کنعان ببرید وبرصورت پدرم بیفکنید تا بینایی او باز گردد هنگام بازگشت کاروان به سوی کنعان ،حضرت یعقوب فرمود: بوی یوسف به مشامم می رسد در حالی که برادران یوسف هنوز در راه بودند.
همچنین حضرت علی علیه السلام می فرمایند: تَعَطَروُا بِالاستِغفَار لا تَفضَحُکُم رَوَائِحُ الذُنوُب::با طلب آمرزش از خداوند ،خودتان را خوشبو گردانید،بوهای بد گناه را از خود دور کنید(2)
واضح است که هر کسی توان استشمام بوی بد گناه و رایحه دل انگیز یاد خداوند راندارد.
یکی از فرزندان امام کاظم علیه السلام از آن حضرت سوال نمود:فرشتگانی که مامور نوشتن اعمال شایسته و زشت انسانها هستند چگونه از اراده درونی آنان با خبر می شوند؟حضرت فرمودند:ریِحُ الکَنیِفِ و ریِحُ الطَیِبِ سَوَاءٌ آیا بوی بد و بوی عطر یکسان است ؟هنگامی که انسان قصد می کند که کارشایسته ای  انجام دهد بوی خوشی از جانب وی به ملکوت می رود،فرشته مامور ثبت حسنات آنرا می بوید وخودش را آماده نگارش می نماید،همچنین زمانی که قصد کار ناشایستی نمود بوی بد از وی به مشام فرشته مامور ثبت سیئات می رسد وخودش را آماده نوشتن می کند و پس از صدورش ،آنرا در پرونده اعمال گنهکار می نویسد.(3)
*******
(1)یوسف/94 
(2)بحار الانوارج90ص278
(3) کافی ج2ص429